Bardzo nietypowy samolot.

Predator jest bezzałogowym samolotem zwiadowczym (UAV), dostępnym w kliku wersjach. Jest stale unowocześniany i obecnie stanowi jeden z najnowocześniejszych urządzeń tego typu na świecie. Predator przeszedł już do historii jako urządzenie, dzięki któremu uśmiercono pociskami przeciwczołgowymi grupę domniemanych terrorystów jadących samochodem. Początkowo stosowany jako samolot zwiadowczy, teraz jest także dostępny w wersji bojowej. W zależności od wersji i wyposażenia kosztuje kilka milionów dolarów.

Predator A

Predator RQ-1 (R z ang. reconnaissance) to bezzałogowy samolot zwiadowczy i rekonesansowy, zaprojektowany do długich lotów na średnich wysokościach. "Oczami" Predatora są kamery, radar i systemy podczerwieni (Forward Looking Infra-Red - FLIR), które mogą być wysłane w czasie rzeczywistym zarówno do żołnierzy znajdujących się bezpośrednio na polu walki, dowódcy w centrum dowodzenia, jak i w dowolne miejsce na świecie, dzięki łączom komunikacji satelitarnej.

Predator MQ-1 (M z ang. military) jest jednostką wielozadaniową, uzbrojoną w wyrzutnie pocisków AGM-114 Hellfire. Wersja ta jest używana do odbywania rekonesansów i patrolowania terenu.

Pierwszy lot Predatora miał miejsce w 1994 roku, a jego seryjną produkcję rozpoczęto w sierpniu tego samego roku. Urządzenie to jest wynikiem programu budowy bezzałogowego samolotu do zastosowań militarnych - Medium Altitude Endurance Predator Program, prowadzonego przez General Atomics Aeronautical Systems.

Obecnie Predatory są produkowane dla Powietrznych Sił Zbrojnych USA - amerykańska armia ma ich ponad 125 egzemplarzy (2006 rok). Od końca 2004 roku Predatory są także na wyposażeniu Włoskich Sił Powietrznych, z czego 5 egzemplarzy zostało złożonych przez włoską firmę Meteor. Włoskie egzemplarze zostały użyte w Iraku w styczniu 2005 roku.

Głównym dostawcą Predatorów jest General Atomics, który współpracuje z wieloma podwykonawcami, m.in. z firmą Versatron / Wescam (dostawca elektryczno - optycznego systemu Skyball Gimbal), Northrop Grumman (syntetyczny radar szczelinowy), L3 Communication (szerokopasmowe łączą komunikacji satelitarnej) oraz Boeing (inteligentna stacja robocza i system planowania misji).

W styczniu 2001 roku po raz pierwszy użyto podczas testów Predatora pocisk sterowany laserowo Hellfire-C. W listopadzie 2002 roku użyto w Jemenie bezzałogowego samolotu do zestrzelenia cywilnego samochodu, w którym znajdowali się terroryści.

Predator B (MQ-9 Reaper Hunter/Killer)

W maju 1998 roku firma General Atomics dostała zlecenia na unowocześnienie i zwiększenie możliwości Predatora. Przebudowa ta dotyczyła m.in. systemu Relief-On-Station (ROS), zapewniającego stały kontakt z urządzeniem podczas jego misji, wykluczającego jakiejkolwiek straty sygnałów i opóźnienia w ich przesyłaniu. Unowocześniono także system bezpiecznego sterowania samolotem, oraz zaimplementowano system wspierania misji (Air Force Mission Support System - AFMSS).

Podczas przebudowy wyposażono Predatora w mocniejszy silnik z turbodoładowaniem oraz system odmrażania skrzydeł, aby zapewnić pełną funkcjonalność urządzenia przez cały rok. Unowocześnioną wersję samolotu nazwano MQ-9 Reaper Hunter/Killer, potocznie zwanym także Predatorem B. Systematycznie wykorzystywano go podczas wojny na Bałkanach od kwietnia 2001 roku.

W marcu 2005 roku Amerykańskie Siły Powietrzne zleciły kolejną przebudowę Predatora B (Predator C). .

Bezzałogowy samolot może być uzbrojony w pociski przeciwpancerne Hellfire II - jednorazowo może zabrać 14 takich pocisków. W przyszłości Predator będzie mógł transportować bomby GBU-12 , EGBU-12 oraz ponaddwustukilową GBU-38 JDAM (Joint Direct Attack Munition). Ma być także udoskonalony system namierzania celu.

Reaper jest wyposażony w specjalny silnik turbośmigłowy, dzięki któremu oszczędza bardzo na paliwie. Może więc pozostać w powietrzu blisko dwa razy dłużej niż stary Predator. Może też wejść na blisko dwukrotnie wyższą wysokość, nie tracąc przy tym na jakości przekazu foto, ani wideo - wyposażony jest bowiem w nowszej generacji aparaty i kamery.

"Wyposażyliśmy go w podczerwień, więc jest w stanie wypatrzyć np. osobę palącą papierosa z 6000 metrów" - powiedział major Jon Chesser, pilot Reapera (zdalny - siedzi w centrum telekomunikacyjnym).

W sierpniu 2005 roku wersja Predatora B, zwana Warrior została przeznaczona do dalszego rozwoju w cel zwiększenia funkcjonalności i możliwości technicznych. Do 2009 roku ma powstać 11 systemów Warrior, z których każdy będzie składał się z 12 bezzałogowych samolotów oraz 5 naziemnych stacji kontroli.

Typowa konfiguracja systemu Predator składa się z czterech bezzałogowych samolotów, systemu kontroli naziemnej i terminalu dystrybucji danych Trojan Spirit II.

Predator może latać bez przerw przez 40 godzin. Jest wyposażony w system przekaźnikowy radiowy UHF i VHF oraz łącza satelitarne UHF oraz Ku-band.

Podczas misji zwiadowczych i rozpoznawczych Predator jest wyposażony w zaawansowane kamery elektrooptyczne oraz kamery na podczerwień.

Budowa Predatora:

1. Antena syntetycznego radaru szczelinowego
2. Wewnętrzny system nawigacji GPS
3. Antena komunikacji satelitarnej Ku-band
4. Nagrywarka kaset wideo
5. Anteny GPS (prawa i lewa)
6. Przekaźniik identyfikacyjny przyjaciel-wróg (APX-100)
7. Zestaw modem - procesor - czujnik komunikacji satelitarnej Ku-band
8. Wspornik anteny wszechkierunkowej C-Band
9. Przedni zestaw ogniw paliwowych
10. Tylni zestaw ogniw paliwowych
11. Dodatkowy przedział
12. Wiatrak schładzający silnik
13. Wiatrak / układ schładzający olej
14. Silnik 914F
15. Tylne serwo (prawe i lewe)
16. Zestaw baterii #2
17. Zasilanie
18. Zestaw baterii #1
19. Tylna przedział wyposażenia
20. Wtórny moduł kontrolny
21. Procesor syntetycznego radaru szczelinowego / Zestaw elektroniki AGM-114
22. Główny moduł kontrolny
23. Przedni przedział awioniki
24. Nadajnik / odbiornik ARC-210
25. Jednostka czujnika lotu
26. Enkoder wideo
27. Kontroler przeciwoblodzeniowy
28. Zestaw elektroniki czujnikowej (elektryczno-otyczno-podczerwonej)
29. Przedni przedział załadunkowy
30. Czujnik oblodzenia
31. Nadajnik / odbiornik syntetycznego radaru szczelinowego
32. Przedni zestaw kamer

Specyfikacje:

WYMIARY

Rozpiętość skrzydeł - 14,84 m
Długość - 8,23 m
Rozpiętość skrzydeł (Predator B) - 20,1168 m
Długość (Predator B) - 10,9728 m

MASA

Masa maksymalnego załadunku - do 1,035 kg
Masa użyteczna - 202,5 kg
Masa (Predator B) - 4,536 kg
Masa wewnętrznego wyposażenia (Predator B) - 363 kg
Masa zewnętrznego wyposażenia (Predator B) - 1,361 kg

SILNIKI

Predator A - czterocylindrowy silnik Rotax
Predator B - Honeywell TPE 331-10T

OSIĄGI

Wysokość lotu - 7,620 m
Zasięg - 400 mil morskich
Prędkość przelotowa około - 129 km/h
Maksymalna długość działania - 40 godzin
Konwencjonalny start około - 600 m
Wysokość lotu (Predator B) - 15,240 m
Maksymalna długość działania (Predator B) - 30+ 1 godzin
Prędkość (Predator B) ponad - 407km/h

KOMUNIKACJA

dwukolorowa telewizja DLTV - zmienny zoom
FLIR wysokiej rozdzielczości - 6 pól widzenia (19mm do 560 mm)
Syntetyczny radar szczelinowy rozdzielczość - 1 stopa (1 ft)
Wyposażenie opcjonalne - Laserowy wskaźnik celu, dalmierz laserowy. ECM.ESM, wskaźnik ruchomych celów, przekaźniki komunikacyjne
Łącza danych - C-band LOS, UHF oraz łącze satelitarne Ku Band
Przekaźnik radiowy - radio UHF i VHF
System dystrybucji danych - Trojan Spirit II lub Global Broadcast System do rozpowszechniania
Pojazdy - 2 transportery HMMWV
Dane naziemne - Terminal naziemny - talerz o średnicy 5,5m dla łącza Ku-band
Rozpowszechniane danych - Talerz o średnicy 2,4 m do rozpowszechniania danych

STACJA NAZIEMNA

Trailer - 9,14m x 2,44m x 2,44m
Możliwość transportu drogą powietrzną - Transportery C-130 i C-141

Źródło: www.asimo.pl/, airforce-technology.com